Τα πλούσια δάση του Πηλίου και οι διάσπαρτες μέσα σε αυτά ζώνες καλλιεργειών συνιστούν ιδανικές ζώνες διατροφής και εξαιρετικά καταφύγια για μια μεγάλη ποικιλία ζωντανών οργανισμών.
Τα θηλαστικά
Από τα θηλαστικά, στο Πήλιο εμφανίζονται σχεδόν όλα τα τυπικά είδη που συνθέτουν την πανίδα της ηπειρωτικής Ελλάδας: νυφίτσες (Mustela nivalis), πετροκούναβα (Martes foina), λαγοί (Lepus europaeus), ασβοί(Meles meles), αγριόγατοι (Felis sylvestris), αγριογρούρουνα (Sus scrofa), αλεπούδες (Vulpes vulpes), αλλά και λύκοι (Canis lupus) τριγυρίζουν στα δάση, τα ξέφωτα και τις παρακείμενες αγροτικές εκτάσεις του Πηλίου.
Επιπλέον, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η παρουσία της μεσογειακής φώκιας (Monachus monachus) στις ακτές. Η μεσογειακή φώκια θεωρείται από τα σπανιότερα θαλάσσια θηλαστικά σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς λιγότερα από 700 άτομα απομένουν σε 3-4 απομονωμένους μεταξύ τους υποπληθυσμούς στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.
Τα πουλιά
Η παρουσία ενός μεγάλου εύρους βιοτόπων, από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τις κορυφές του όρους Πήλιο, επιτρέπουν την εμφάνιση ενός αρκετά μεγάλου αριθμού ειδών πουλιών. Τα πυκνά δάση, οι εκτεταμένες καλλιέργειες και τα παραθαλάσσια βράχια συνθέτουν ένα τοπίο ποικίλο σε όψεις και λειτουργίες και επιτρέπει τη συνύπαρξη σε είδη διαφορετικών λειτουργικών ομάδων, από είδη καθαρά δασόβια σε είδη των παραθαλάσσιων βιοτόπων.
Σημαντικότερες παρουσίες ειδών μπορούν να θεωρηθούν αυτές του δρυομυγοχάφτη (Ficedula semitorquata), ο οποίος αναπαράγεται στην περιοχή με περισσότερα από 10 ζευγάρια, ενός αναπαραγόμενου ζευγαριού χρυσογέρακων (Falco biarmicus) και ενός αναπαραγόμενου ζευγαριού γερακαετών (Aquila pennata). Αυτά τα είδη αποτέλεσαν και τα κριτήρια για το χαρακτηρισμό του Πηλίου ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας του Δικτύο Natura 2000 σε υλοποίηση της ευρωπαϊκής Οδηγίας για Πουλιά. Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η παρουσία του μαυροπετρίτη, (Falco eleonorae) που φωλιάζει σε απόκρημνες βραχοπλαγιές κοντά στη θάλασσα, όπου και κυνηγάει τη λεία του, αλλά και του κιρκινεζιού (Falco tinunculus), απειλούμενου είδους μεταναστευτικού γερακιού, για τη διατήρηση των πληθυσμών του οποίου υλοποιούνται έργα με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση τα τελευταία χρόνια. Άλλα είδη αρπακτικών που απαντούν στην περιοχή είναι ο κραυγαετός (Aquila pomarina), ο σφηκιάρης (Pernis apivorous), η αετογερακίνα (Buteo rufinus), αλλά και η κοινή γερακίνα (Buteo buteo).
Ερπετά και αμφίβια
Από ερπετά και αμφίβια μπορούν να παρατηρηθούν το σπιτόφιδο (Zamenis situla), το αγιόφιδο (Telescopus fallax), ο τυφλίνος (Typhlops vermicularis), η στικτή νεροχελώνα (Emys orbicularis), η μεσογειακή χελώνα (Testudo hermanni), η κρασπεδοχελώνα (Testudo marginata) και αρκετά είδη σαυρών: ο αβλέφαρος (Ablepharus kitaibelii), το σαμιαμίδι (Hemidactylus turcicus), ο Κυρτοδάκτυλος (Mediodactylus kotschyi), η τρανόσαυρα (Lacerta trilineata), η πρασινόσαυρα (Lacerta viridis), ενώ η σαλαμάνδρα (Salamandra salamandra) συνιστά πάντα μία απρόσμενη συνάντηση, συνήθως σε σκιερές και υγρές θέσεις στο δάσος.
