Λόγω της ιδιαίτερης γεωμορφολογίας της, η χερσόνησος της Μαγνησίας κλείνει την καμπύλη της με το πιο επιβλητικό τοπίο του Πηλίου, το Τισαίο όρος. Έτσι και το Μεγάλο Μονοπάτι του Πηλίου χαρίζει στο τέλος του το πιο εντυπωσιακό σκέλος, την κορυφογραμμή του Τισαίου.
Ανεβαίνουμε στην ακμή της ράχης με καλό μονοπάτι και τη διατρέχουμε σε ένα απαιτητικό αλλά ευχάριστο στον έμπειρο περιπατητή πεδίο. Όλο το σκέλος έχει υπέροχη θέα στο Πήλιο, τον Παγασητικό και το Αιγαίο.
Μετά το δύσκολο βραχώδες πεδίο, μια σειρά από χωματόδρομους και εύκολα μονοπάτια μας οδηγούν στο γραφικό Τρίκερι. Από εκεί θα καταλήξουμε στην Αγία Κυριακή μέσω ενός εξαιρετικού καλντεριμιού, εκτεθειμένου στη απεραντοσύνη της θάλασσας.
ΟΙΚΙΣΜΟΙ
Τισαίο Όρος
Το όρος Τισαίο αποτελεί έναν τραχύ και απότομο ορεινό όγκο, που είναι σύντομος σε μήκος αλλά εντυπωσιακός σε φυσική ομορφιά. Το ύψος του φτάνει τα 644μ. και σχηματίζει μεγάλες ορθοπλαγιές που ως βάση τους έχουν άγριες και δυσπρόσιτες ακτές με καταγάλανα νερά. Η πεζοπορία σε αυτό είναι απαιτητική καθώς το πεδίο σχεδόν σε όλη την κορυφογραμμή είναι βραχώδες και αποτελείται από μεγάλου μεγέθους βράχους και πέτρες.
Τρίκερι
Το Τρίκερι είναι χτισμένο στην άκρη της χερσονήσου της Μαγνησίας, σε μια μικρή περίοπτη κορυφή σε υψόμετρο 300μ. Μέχρι πριν λίγες δεκαετίες, όταν και κατασκευάστηκε ο δρόμος, η χερσαία επικοινωνία με την υπόλοιπη Μαγνησία ήταν δυσχερής, δίνοντας έτσι στον οικισμό χαρακτηριστικά νησιού. Στα χρόνια της επανάστασης του 1821 διέθετε σημαντικό εμπορικό στόλο.
Λόγω της ιδιαίτερης γεωγραφικής θέσης, το Τρίκερι διαφέρει αισθητά από τα υπόλοιπα πηλιορείτικα χωριά. Ο «βιγλάτορας» των τριών θαλασσών, όπως μεταγράφεται ποιητικά η θέση του, αγναντεύει τον Παγασητικό, τον Ευβοϊκό κόλπο και το Αιγαίο. Το βραχώδες και αφιλόξενο έδαφός του έστρεψε τους κατοίκους του στη θάλασσα και στη ναυτιλία. Στους ντόπιους ναυτικούς προστέθηκαν φυγάδες από τη Μάνη και Βλάχοι κτηνοτρόφοι από την Πίνδο. Το μίγμα αυτό εξηγεί και την αρχιτεκτονική πολυμορφία που χαρακτηρίζει τον οικισμό. Οπωσδήποτε, το Τρίκερι και η Αγία Κυριακή παραμένουν στραμμένα προς τη θάλασσα. Από εδώ ξεκινούσαν τα φημισμένα τρικεριώτικα σφουγγαράδικα για το Αιγαίο και το Λιβυκό Πέλαγος.
Σήμερα το Τρίκερι έχει 1.177 κατοίκους και φιλοξενεί την έδρα της ομώνυμης τοπικής ενότητας. Το λιμανάκι της Αγίας Κυριακής λειτουργεί ως το επίνειό του, ενώ από τον παρακείμενο Αλογόπορο υπάρχει πορθμειακή γραμμή προς το κοντινό νησάκι Παλιό Τρίκερι. Αξιόλογες είναι οι εκκλησίες του Αγίου Αθανασίου και της Αγίας Τριάδας με το σκαλιστό επίχρυσο τέμπλο.
Αγία Κυριακή
Το μικρό λιμανάκι της Αγίας Κυριακής, επίνειο του Τρικερίου, βρίσκεται στο ακρότατο σημείο της Μαγνησίας, στην είσοδο του Παγασητικού κόλπου. Είναι εξοπλισμένο με ένα αποτελεσματικό λιμενοβραχίονα, όπου δένουν τα πολυάριθμα ψαροκάικα, ενώ υπάρχει και ένα πολύ ζωντανό καρνάγιο (μικρό ναυπηγείο), όπου συντηρούνται και επισκευάζονται σκάφη. Στο παράκτιο μέτωπο του γραφικού χωριού, που θυμίζει νησιωτικό οικισμό, απλώνονται μερικές ψαροταβέρνες, ουζερί και καφενεία.
Στο πίσω μέρος του οικισμού υψώνεται η ενοριακή και κοιμητηριακή εκκλησία της Αγίας Κυριακής, που χτίστηκε στα 1886. Η ωρίμανση του οικισμού, βασισμένη κυρίως στην άνθηση των επαγγελμάτων της θάλασσας, ταυτίζεται με την περίοδο ακμής του Τρικερίου.
Συμβουλές
Νερό και λοιπές εξυπηρετήσεις βρίσκουμε μόνο στο Τρίκερι και στον τερματισμό, την Αγία Κυριακή. Ξεκινώντας τη διαδρομή, φροντίστε να έχετε τουλάχιστον 1.5 lt νερό (το καλοκαίρι 2lt).
Επισημάνσεις
Μεγάλο τμήμα του τελευταίου σκέλους του ΜΜΠ είναι εκτεθειμένο στον ήλιο και σε αρκετά δύσβατο πεδίο, γι’ αυτό και απαιτεί όλη την προσοχή και δεξιοτεχνία σας καθώς και αντοχή σε πολύωρο περπάτημα χωρίς σκιά.